1 طفل نه ای چند از این، دایه نا مهربان گاه قماط بهار گه کفن مهرگان

2 مایه ی بوئی نماند زلف شب انس را زانکه فرو شست از آن سیل سحر مشکبان

3 هفت سیه کاسه چند چشم سپیدت کنند صبح بیک کرم قرص شام بیک سرد نان

4 جان سخنگوی را رشته مکن در گلو بگذرد ار عیسی ئی خاصه در آخر زمان

5 گوز، نه ئی مقل را شارع عقلی مگوی دم دمه ی غول را دعوی مهدی مخوان

6 راه فلک میروی راحله بر لاشه خر قوت روان میدهی لقمه ی پر استخوان

7 تافته طبعی مکن بر سر خوان طمع تا نخوری غوربا هم ز رخ میزبان

8 دیو نژادی بخل چون به جهان پُر شدند حرز حمایت ستان از در شاه جهان

9 شاه کهستان گشای خسرو تازی نژاد حاتم دینار بخش معطی مدحت ستان