نوش بادا مرا شراب از شاه نعمت‌الله ولی غزل 219

1 نوش بادا مرا شراب الست که از آن باده گشته ام سرمست

2 در دلم عشق و در نظر ساقی در سرم ذوق و جام می بر دست

3 پرده از دل گشود شاهد غیب دل ما را به زلف خود دربست

4 جان به جانان ما وصالی یافت قطرهٔ ما به بحر ما پیوست

5 گر تو را عقل هست ما را نیست ور تو را عشق نیست ما را هست

6 ای که پرسی دوای درد از ما دردمندیم و این دوا دردست

7 بشنو از سید این روایت عشق تا کی آخر سخن ز عاقلی ویست