نوبهار آمد، خردگو فکر زنجیرم کند
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
1 نوبهار آمد، خردگو فکر زنجیرم کند حیف چندان نیست کز دیوانگی سیرم کند؟!
2 آن سیه رویم که بحر رحمت او هر نفس بخشش صرف جهانی، صرف تقصیرم کند
3 نا زیاد عالم طفلی کند حسرت کشم روزگار از موی سر زآن کاسه پر شیرم کند
4 نور اقبالی که من در جبهه دیدم ترک را پشت پایی دور نبود گر جهانگیرم کند
5 زان خرابم من که معمار جهان بهر شگون دایم از آب و گل سیلاب، تعمیرم کند
ادامه توضیحات شاعر