کسی زکعبه کوی تو نامراد از اهلی شیرازی غزل 178

1 کسی زکعبه کوی تو نامراد نرفت که حلقه بر در این خانه زد؟ که شاد نرفت

2 به خاک پای تو کز خاک درگهت دل ما بسنگ تفرقه چون مرغ خانه زاد نرفت

3 بجان دوست که هرچند مهر ورزیدم جفا زخاطر این چرخ کج نهاد نرفت

4 بتخت بخت مکن تکیه گر سلیمانی کدام تخت که آخر چو گل بباد نرفت

5 رهین منت پیر مغان بود اهلی که حق خدمت او هرگزش زیاد نرفت

6 اهلی، از سجده آن بت نبود عیب مرا بت پرستم من و این برهمنی کیش من است