کس نیست در این گوشه از شهریار گزیدهٔ غزلیات 112

1 کس نیست در این گوشه فراموش‌تر از من وز گوشه‌نشینان تو خاموش‌تر از من

2 هرکس به خیالیست هم‌آغوش و کسی نیست ای گل به خیال تو هم‌آغوش‌تر از من

3 می نوشد از آن لعل شفقگون همه آفاق اما که در این میکده غم نوش‌تر از من

4 افتاده جهانی همه مدهوش تو لیکن افتاده‌تر از من نه و مدهوش‌تر از من

5 بی‌ماه رخ تو شب من هست سیه‌پوش اما شب من هم نه سیه‌پوش‌تر از من

6 گفتی تو نه گوشی که سخن گویمت از عشق ای نادره‌گفتار کجا گوش‌تر از من

7 بیژن‌تر از آنم که به چاهم کنی ای ترک خونم بفشان کیست سیاوش‌تر از من

8 با لعل تو گفتم که علاجم لب نوش است بشکفت که یارب چه لبی نوش‌تر از من

9 آخر چه گلابی است به از اشک من ای گل دیگی نه در این بادیه پرجوش‌تر از من