نه به کویم گذرت می‌افتد از عطار نیشابوری غزل 163

1 نه به کویم گذرت می‌افتد نه به رویم نظرت می‌افتد

2 آفتابی که جهان روشن ازوست ذرهٔ خاک درت می‌افتد

3 در طلسمات عجب موی شکاف زلف زیر و زبرت می‌افتد

4 در جگردوزی و جان سوزی سخت چشم پر شور و شرت می‌افتد

5 در غمت بسته کمر بر هیچی دل من چون کمرت می‌افتد

6 آب گرمم به دهن می‌آید چشم چون بر شکرت می‌افتد

7 شکری از تو طمع می‌دارم به بیندیش اگرت می‌افتد

8 شکرت بی‌خطری نی و دلم به خطا در خطرت می‌افتد

9 بیشتر میل تو جانا به جفاست یا جفا بیشترت می‌افتد

10 گر جفایی کنی و گر نکنی نه به قصد است درت می‌افتد

11 دل عطار ازین بیش مسوز که ازین بد بترت می‌افتد