نه از طرب هوس گشت با غم افتادست از اهلی شیرازی غزل 243

1 نه از طرب هوس گشت با غم افتادست هوای نو گل خود در دماغم افتادست

2 چه تیره است شبم با وجود آتش دل مگر که چشم بدی بر چراغم افتادست

3 هلاک خود طلبم من که می خورم بی تو گمان مبر که نظر بر فراغم افتادست

4 چو لاله بر سر راهت فتاده ام بنگر که هوش رفته و از کف ایاغم افتادست

5 بکوی او همه جا لاله زار شد اهلی ز بسکه پنبه خونین ز داغم افتادست

6 یعقوب نور دیده دهد بوی یوسفش وین نور دیده زندگی ما ببوی اوست

7 اهلی حیات وصل کند جستجو چو خضر مقصود ازین حیات همین جستجوی اوست