نیست غمخوار چو لیلی، دل از واعظ قزوینی غزل 48

1 نیست غمخوار چو لیلی، دل محزون مرا شانه بس پنجه آن خور سر مجنون مرا

2 کشته تیغ سمورند همه خود سازان ای نمد سخت خریدی تو از آن خون مرا

3 کرده ام خون بدل از منع رخ جانانش میخورد دیده خونبار، ازآن خون مرا

4 نیست گوشی که بود لایق در سخنی زان خریدار نباشد در مکنون مرا

5 نیست ممکن که باشد بحر بدولاب تهی گریه خالی نکند این دل پرخون مرا

6 خانه خواه غم جانان بسر راه وفاست چون رعایت نکند خاطر محزون مرا