1 نه پیش از این مژه زینگونه خونفشانم بود نظاره تو بلا شد که آن زمانم بود

2 به جان تو که فرو نامدی شبی از دل دمی چه باشد، اگر از تو دل گرانم بود

3 زبان حدیث تو می گفت دوش و دل می سوخت رسید کار به جان و سخن همانم بود

4 خیال وی رسنم بسته در گلو می گشت هنوز دل به سوی زلف تو کشانم بود

5 بکش مرا و ز سر زنده کن به خویش آخر به جان کالبدی چند زنده دانم بود

6 در آن جهان من و عشقت گذاشتم به درت تن خراب که همراه این جهانم بود

7 جدا شدی ز فراق تو بند بندم، لیک ز جرعه های تو پیوند استخوانم بود

8 به بندگی غمت جان فروختم مخرید که داغهای کهن گرد گرد جانم بود

9 به نازگویی، خسرو صبور باش به عشق چرا نباشم، جانا، اگر توانم بود