بلبلی برگِ گُلی خوش رنگ از حافظ شیرازی غزل 77

1 بلبلی برگِ گُلی خوش رنگ در منقار داشت و اندر آن برگ و نوا خوش ناله‌هایِ زار داشت

2 گفتمش در عین وصل، این ناله و فریاد چیست؟ گفت ما را جلوهٔ معشوق در این کار داشت

3 یار اگر ننشست با ما نیست جای اعتراض پادشاهی کامران بود، از گدایی عار داشت

4 در نمی‌گیرد نیاز و نازِ ما با حُسنِ دوست خُرَّم آن کز نازنینان، بختِ برخوردار داشت

5 خیز تا بر کِلکِ آن نقاش، جان افشان کنیم کاین همه نقشِ عجب در گردشِ پرگار داشت

6 گر مریدِ راهِ عشقی فکرِ بدنامی مکن شیخِ صنعان خرقه رهنِ خانهٔ خَمّار داشت

7 وقتِ آن شیرین قلندر خوش که در اَطوارِ سیر ذکرِ تسبیحِ مَلَک در حلقهٔ زُنّار داشت

8 چشمِ حافظ زیرِ بامِ قصرِ آن حوری سرشت شیوهٔ جَنّاتُ تَجری تَحتِهَا الاَنهار داشت