نیی کریم، ز فیض آب تا نمیگردی از واعظ قزوینی غزل 566

1 نیی کریم، ز فیض آب تا نمیگردی چو آفتاب جهانتاب تا نمیگردی

2 ز شرم طاعت خود آب شو، که بی ثمر است بپای نخل دعا آب تا نمیگردی

3 ز فیض بندگی حق نمیشوی لبریز تهی ز خویش چو محراب تا نمیگردی

4 شکار بحر معانی نمیتوانی کرد دو تا ز فکر چو قلاب تا نمیگردی

5 ترا ز گشت عمل نیست حاصلی واعظ تمام گریه چو دولاب تا نمیگردی