نگارین مرا شد نوجوانی از امیرخسرو دهلوی غزل 1812

1 نگارین مرا شد نوجوانی که نو بادش نشاط و کامرانی

2 خطش پیرامن لب، گوییا خضر برآمد گرد آب زندگانی

3 بمیرم بر سر کویش که باشد سگان کوی او را میهمانی

4 نه بر رویت خطت، ای آیت حسن که هست آن فتوی نامهربانی

5 من از باغ تو گر برگی نبندم تو باری بر خور از شاخ جوانی

6 غمی چون کوه بر جانم نهادی تو باقی مان که من بردم گرانی

7 چه یارد گفت در وصف تو خسرو که هرچ اندر دل آرم، بیش از آنی