نگارا، از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 3118

1 نگارا، چرا قول دشمن شنیدی؟! چرا بهر دشمن ز چاکر بریدی؟!

2 چه سوگند خوردی؟! چه دل سخت کردی که گویی که هرگز مرا خود ندیدی

3 مها، بار دیگر نظر کن به چاکر چنین دان، کاسیری ز کافر خریدی

4 تو آب حیاتی، چو رویت بدیدم چو می در تن بنده هرسو دویدی

5 تو باز سپیدی، که بر من نشستی ربودی دلم را، هوا بر پریدی

6 دلم رو به دیوار کردست ازان دم که در خانه رفتی و رو درکشیدی

7 اگر جان بخواندم ترا راست گفتم که جان ناپدیدست، و تو ناپدیدی

8 به فریاد من رس، که این وقت رحمست که صد جا به فریاد جانم رسیدی