نسیم باد بهارم بهوش می از اهلی شیرازی غزل 642

1 نسیم باد بهارم بهوش می آرد نوای فاخته خونم بجوش می آرد

2 گل امید نخواهد شکفت دل خوشدار که این پیام به گوشم سروش می آرد

3 خجل ز موی سفیدم که مو کشان بازم ز خانقه بدر میفروش می آرد

4 صبا حدیث تو میگفت و بلبل افغان کرد خراش این سخنم در خروش می آرد

5 حریف عربده جو را بکوی دوست فرست که عشق بازش از آنجا خوش می آرد

6 مرید پیر مغانم که محتسب پیشش سبوی دردکشان را به دوش می آرد

7 مهی که میخورد و چنگ زهره گوش کند کجا حکایت اهلی به گوش می آرد