ناصح چو دل نماند نصیحت از اهلی شیرازی غزل 402

1 ناصح چو دل نماند نصیحت چه فایده پندم مده به هرزه که تیرم ز شست رفت

2 چون ماه نو بمهر تو دل صاف کرده ایم گر صد هزار بار برین دل شکست رفت

3 اهلی که بر فرشته ز طاعت سبق گرفت آخر بمهر ماهرخان بت پرست رفت

4 در خون نشسته ام که کمان ابرویم ز ناز چون تیر خویش در نظرم تا نشست رفت