عارفانی که ما به از شاه نعمت‌الله ولی غزل 744

1 عارفانی که ما به ما جویند گاه در بحر و گاه در جویند

2 دیدهٔ روشن خوشی دارند در همه حال ناظر اویند

3 نور او را به نور می بینند وحده لاشریک له گویند

4 بندهٔ حضرت خداوندند لاجرم بندگان نیکویند

5 نقش غیری خیال کی بندند غیر چون نیست غیر چون جویند

6 آینه کو هزار می نگرند همچو ما با هزار یک رویند

7 بندهٔ سید خراباتند بندگان تمام آن جویند