دلبر من دوش که مهمان از امیرخسرو دهلوی غزل 810

1 دلبر من دوش که مهمان رسید در شب هجرم مه تابان رسید

2 ذره نم از چشمه خورشید یافت مورچه را ملک سلیمان رسید

3 سایه صفت پست شدم زیر پاش چون به من آن سرو خرامان رسید

4 زیستنم باد مبارک که باز در تن مرده قدم جان رسید

5 آتش دل کشته شد و من شدم زنده چو آن چشمه حیوان رسید

6 جلوه طاووس چرا ناورد پر مگس کان شکرستان رسید؟

7 گریه خسرو چو نگه کرد، گفت خانه روم باز که باران رسید