درآمد دوش دلدارم به از عطار نیشابوری غزل 778

1 درآمد دوش دلدارم به یاری مرا گفتا بگو تا در چه کاری

2 حرامت باد اگر بی ما زمانی برآوردی دمی یا می برآری

3 چو با ما می‌توانی بود هر شب روا نبود که بی ما شب گذاری

4 چو با ما غمگساری می‌توان کرد چرا با دیگری غم می گساری

5 خوشی با دشمن ما در نشستی نباشد این دلیل دوستداری

6 بدان می‌داریم کز عزت خویش تو را در خاک اندازم به خواری

7 به تنهاییت بگذارم که تا تو بمانی تا ابد در بیقراری

8 چو بشنیدم ز جانان این سخن‌ها بدو گفتم که دست از جمله داری

9 ولیکن چون تو یار غمگنانی مرا از ننگ من برهان به یاری

10 که گر عطار در هستی بماند برو گریند عالمیان به زاری