نگارم دوش شوریده درآمد از عطار نیشابوری غزل 282

1 نگارم دوش شوریده درآمد چو زلف خود بشولیده درآمد

2 عجایب بین که نور آفتابم به شب از روزن دیده درآمد

3 چو زلفش دید دل بگریخت ناگه نهان از راه دزدیده درآمد

4 میان دربست از زنار زلفش به ترسایی نترسیده درآمد

5 چو شیخی خرقه پوشیده برون شد چو رندی درد نوشیده درآمد

6 ردای زهد در صحرا بینداخت لباس کفر پوشیده درآمد

7 به دل گفتم چبودت گفت ناگه تفی از جان شوریده درآمد

8 مرا از من رهانید و به انصاف فتوحی بس پسندیده درآمد

9 جهان عطار را داد و برون شد چو بیرون شد جهان دیده درآمد