دردمندیم و دوا از شاه نعمت‌الله ولی غزل 283

1 دردمندیم و دوا درد دل است درد دل درمان دوای مشکل است

2 خانهٔ دل خلوت خالی اوست خوش دلارامی که ما را در دلست

3 عاقل ار پندی به عاشق می دهد وعظ او نزدیک ما بی حاصل است

4 حق پرست و ترک باطل را بگو هرچه غیر حق بود او باطل است

5 حال ما از زاهد رعنا مپرس زآنکه او از بحر ما در ساحل است

6 آفتابی می نماید مه به ما گرچه در ظاهر حجابی حایل است

7 نعمت الله از منازل درگذشت هشت منزل نزد او یک منزل است