طبیبیم حکیمیم از جلال الدین محمد مولوی غزل 1476

1 گفت قاضی مفلسی را وا نما گفت اینک اهل زندانت گوا

2 گفت ایشان متهم باشند چون می‌گریزند از تو می‌گریند خون

1 بود شیخی دایما او وامدار از جوامردی که بود آن نامدار

2 ده هزاران وام کردی از مهان خرج کردی بر فقیران جهان

1 بود لقمان پیش خواجهٔ خویشتن در میان بندگانش خوارتن

2 می‌فرستاد او غلامان را به باغ تا که میوه آیدش بهر فراغ

1 بوقلمون چند از انکار تو در کف ما چند خلد خار تو

2 یار تو از سر فلک واقف است پس چه بود پیش وی اسرار تو

1 دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد به زیر آن درختی رو که او گل‌های تر دارد

2 در این بازار عطاران مرو هر سو چو بی‌کاران به دکان کسی بنشین که در دکان شکر دارد

1 در هر فلکی مردمکی می‌بینم هر مردمکش را فلکی می‌بینم

2 ای احول اگر یکی دو می‌بینی تو بر عکس تو من دو را یکی می‌بینم