1 بلبل عشقم و از آن گل خندان گویم سخن از آن گل خندان به سخندان گویم

2 غزل آموز غزالانم و با نای شبان غزل خود به غزالان غزلخوان گویم

3 شعر من شرح پریشانی زلفی است شگفت که پریشان کندم گر نه پریشان گویم

4 آنچه فرزانه به آزادی و زنهار نگفت من دیوانه به زنجیر و به زندان گویم

5 گر چه خاکسترم و مصلحتم خاموشی است آتش افروزم و شرح شب هجران گویم

6 گله زلف تو با کوکبه شبنم اشک کو بهاری که به گوش گل و ریحان گویم

7 شهریارا تو عجب خضر رهی چون حافظ که من تشنه هم از چشمه حیوان گویم