نگار من که ز جنبیدن از امیرخسرو دهلوی غزل 338

1 نگار من که ز جنبیدن صبا خفته ست بگوی بهر دلم، ای صبا، کجا خفته ست؟

2 درین غمم که مبادا گره به تار بود بر آن حریر که آن یار بی وفا خفته ست

3 بیا بگوی که باز از چه زنده ای و هنوز مگر که فتنه آن چشم پر بلا خفته ست؟

4 مخسپ ایمن کز گور عاشقان آواز همی رسد که مپندار خون ما خفته ست

5 کسی که دعوی بیداری خرد کرده ست به یک نظاره تو دیده ام به جا خفته ست

6 به خانمان همه کس خواب زندگی دارد جز آنکه او ز هم آغوش خود جدا خفته ست

7 حساب وصل مدان، خسروا، اگر شیرین به خواب در بر فرهاد مبتلا خفته ست