نالهٔ من جان غم‌پرورد از اهلی شیرازی غزل 406

1 نالهٔ من جان غم‌پرورد می‌داند که چیست زخم دل سخت است صاحب درد می‌داند که چیست

2 مست ناز است آن بت سنگین‌دل فارغ ز عشق کافرم گر آه گرم و سرد می‌داند که چیست

3 گرچه لیلی همچو مجنون چاشنی از عشق یافت عاشقی لیلی چه داند مرد می‌داند که چیست

4 موجب وصل طبیب ماست روی زرد ما خسته دل قدر روی زرد می‌داند که چیست

5 قدر اهلی را که می‌داند که گرد راه اوست او که گرد انگیخت هم در گرد می‌داند که چیست

6 صاحب نظران قدر دو رخسار تو دانند بیدیده چه دانست که شمس و قمری هست

7 اهلی همه کس عیب تو از عشق کند لیک مشنو بجز هنری هست