زان لبم، چاره یک شکر خند از واعظ قزوینی غزل 122

1 زان لبم، چاره یک شکر خند است درد دل را، علاج گلقند است

2 خال نیلی، برآن لب شیرین تخم ریحان و، شربت قند است

3 برد دیوانه خوشدلی ز میان غصه ها حصه خردمند است

4 هر طرف گریه چشمه چشمه روان است غم عشق تو کوه الوند است

5 اوست مجنون ز مردم ای عاقل که به زنجیر فکرها بند است

6 نیست واعظ به از سخن اثری زاده طبع به ز فرزند است