ای نور چشم من سخنی هست گوش از حافظ شیرازی غزل 398

1 ای نور چشم من سخنی هست گوش کن چون ساغرت پر است بنوشان و نوش کن

2 در راه عشق وسوسه اهرمن بسیست پیش آی و گوش دل به پیام سروش کن

3 برگ نوا تبه شد و ساز طرب نماند ای چنگ ناله برکش و ای دف خروش کن

4 تسبیح و خرقه لذت مستی نبخشدت همت در این عمل طلب از می فروش کن

5 پیران سخن ز تجربه گویند گفتمت هان ای پسر که پیر شوی پند گوش کن

6 بر هوشمند سلسله ننهاد دست عشق خواهی که زلف یار کشی ترک هوش کن

7 با دوستان مضایقه در عمر و مال نیست صد جان فدای یار نصیحت نیوش کن

8 ساقی که جامت از می صافی تهی مباد چشم عنایتی به من دردنوش کن

9 سرمست در قبای زرافشان چو بگذری یک بوسه نذر حافظ پشمینه پوش کن