عمرم همه با صوت نی و چنگ از اهلی شیرازی غزل 200

1 عمرم همه با صوت نی و چنگ بسر رفت وز سیلی عشق آنهمه از گوش بدر رفت

2 من سوختم از عشق و ترا هیچ خبر نیست وز ناله من در همه آفاق خبر رفت

3 این سیل سرشک آخرم از ضعف چنان کرد کز دیده یکی قطره بصد خون جگر رفت

4 هش دار که بس مرغ جگر سوخته از آه افروخت چراغ گل و بر باد سحر رفت

5 بر گریه اهلی چه زند خنده که مسکین دیگ دلش از آتش شوق تو بسر رفت

6 گل مقصود چون در جان اهلی است چه سرگردان صبا در باغ و راغ است