جان من مسکین که گرفتار از اهلی شیرازی غزل 298

1 جان من مسکین که گرفتار غم اوست موقوف بیک گوشه چشم کرم اوست

2 ما مست جفاییم و نخواهیم زساقی هر جرعه که بی چاشنی زهر غم اوست

3 عمری است که در مدرسه از فکر دهانش بحث همه اثبات وجود و عدم اوست

4 جز دردل ما صورت او نقش نبندد کاین آینه غیب نما جام جم اوست

5 صدجان بفدای قلم صورت آنکس کاین صورت زیبا همه نقش قلم اوست

6 با باد نشاید خبرش گفت ولیکن جز باد کرا ره بحریم حرم اوست

7 شادند حریفان همه از عیش دمادم خود شادی اهلی بغم دمبدم اوست