عشق جانان من غذای از شاه نعمت‌الله ولی غزل 321

1 عشق جانان من غذای من است این چنین خوش غذا برای منست

2 هر کسی را غذا بود چیزی نعمت الله من غذای من است

3 با تو گویم غذای من چه بود این غذا دیدن خدای من است

4 عقل بیگانه شد ز ما و برفت شاه عشق آمد آشنای من است

5 گر کسی در هوای جنت هست جنت و حور در هوای من است

6 دنیی و آخرت بود دو سرا دو سرای چنین نه جای من است

7 وصل و هجران که عاشقان گویند از فنای من و بقای من است

8 نور من عالمی منور کرد این همه روشن از ضیای من است

9 من دعاگوی نعمت اللهم این چنین خوش دعا دعای من است