ساقی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2490

1 ساقی جان فزای من بهر خدا ز کوثری در سر مست من فکن جام شراب احمری

2 بحر کرم تویی مرا از کف خود بده نوا باغ ارم تویی مها بر بر من بزن بری

3 ای به زمین ز آسمان آمده چون فرشته‌ای وی ز خطاب اشربوا مغز مرا پیمبری

4 بزم درآ و می بده رسم بهار نو بنه ای رخ تو چو گلشنی وی قد تو صنوبری

5 گر چه به بتکده دلم هر نفسی است صورتی نیست و نباشد و نبد چون رخ تو مصوری

6 می چو دود بر این سرم بسکلد از تو لنگرم چهره زرد چون زرم سرخ شود چو آذری

7 بحر کرم چه کم شود گر بخورند جرعه‌ای فضل خدا چه کم شود گر برسد به کافری

8 این دل بی‌قرار را از قدحی قرار ده وین صدف وجود را بخش صفای گوهری

9 یا برهان ز فکرتم یا برسان به فطرتم یا بتراش نردبان باز کن از فلک دری