مرغ دلم که کشته شد از چشم از اهلی شیرازی غزل 1205

1 مرغ دلم که کشته شد از چشم مست تو در خون و خاک چند بغلطد ز دست تو

2 بنشین دمی و مجلس ما را فروغ ده کز بزم عیش نیست غرض جز نشست تو

3 نگشاید از نشاط دل تنگ عاشقان تا ناوکی گشاد نیابد ز شست تو

4 ساقی بیا که صحبت صوفیست جانگداز جانپرور است صحبت رندان مست تو

5 خون دلم چو می لب لعلت خورد مدام مخموریش مباد لب می پرست تو

6 پستی مکش ز چرخ بلند ایدل حزین همت بلند دار که چرخ است پست تو

7 اهلی شکست شیشه عمر تو بهر یار و آن سنگدل نداشت غمی از شکست تو