دلم جز داغ نومیدی ز جان از خیالی بخارایی غزل 171

1 دلم جز داغ نومیدی ز جان حاصل همین دارد که پیوسته ز ابرویت بلایی در کمین دارد

2 نکوخواه توام جانا و می ترسم که بی جُرمی بگردی از نکوخواهان چو بدگویت براین دارد

3 چه سود از باغ بلبل را که بی زلف و عذار تو نه تاب سنبل رعنا نه برگ یاسمین دارد

4 اگرچه از شرف خورشید را پا بر سر چرخ است ولی پیش مه روی تو رویی بر زمین دارد

5 خیالی را به دشنامی نوازش می کنی هر دم چو لطفی می‌کنی باری خدایت بر همین دارد