دل منه بر دنیی و اسباب او از حافظ شیرازی قطعه 14

1 دل منه بر دنیی و اسباب او زانکه از وی کس وفاداری ندید

2 کس عسل بی‌نیش از این دکان نخورد کس رطب بی‌خار از این بستان نچید

3 هر به ایامی چراغی بر فروخت چون تمام افروخت بادش دردمید

4 بی تکلف هر که دل بر وی نهاد چون بدیدی خصم خود می‌پرورید

5 شاه غازی خسرو گیتی‌ستان آنکه از شمشیر او خون می‌چکید

6 گه به یک حمله سپاهی می‌شکست گه به هویی قلبگاهی می‌درید

7 از نهیبش پنجه می‌افکند شیر در بیابان نام او چون می‌شنید

8 سروران را بی‌سبب می‌کرد حبس گردنان را بی‌خطر سر می‌برید

9 عاقبت شیراز و تبریز و عراق چون مسخر کرد وقتش در رسید

10 آنکه روشن بد جهان‌بینش بدو میل در چشم جهان‌بینش کشید