سرم خوش است و به بانگ بلند از حافظ شیرازی غزل 379

1 سرم خوش است و به بانگ بلند می‌گویم که من نسیم حیات از پیاله می‌جویم

2 عبوس زهد به وجه خمار ننشیند مرید خرقه دردی کشان خوش خویم

3 شدم فسانه به سرگشتگی و ابروی دوست کشید در خم چوگان خویش چون گویم

4 گرم نه پیر مغان در به روی بگشاید کدام در بزنم چاره از کجا جویم

5 مکن در این چمنم سرزنش به خودرویی چنان که پرورشم می‌دهند می‌رویم

6 تو خانقاه و خرابات در میانه مبین خدا گواه که هر جا که هست با اویم

7 غبار راه طلب کیمیای بهروزیست غلام دولت آن خاک عنبرین بویم

8 ز شوق نرگس مست بلندبالایی چو لاله با قدح افتاده بر لب جویم

9 بیار می که به فتوی حافظ از دل پاک غبار زرق به فیض قدح فروشویم