سر من اگر نشانی ز در کنشت از اهلی شیرازی غزل 512

1 سر من اگر نشانی ز در کنشت دارد چکنم کسی چه داند که چه سرنوشت دارد

2 بصلاح و پند مردم تن من چگونه چون خم نشود سرشته می که چنین سرشت دارد

3 نرسد بدرد نوشان المی ز سیل فتنه که سراچه محبت نه بنای خشت دارد

4 چو قدح کشیم رنجد چو کنیم توبه گوید که هنوز عاشق ما غم خوب و زشت دارد

5 چو شراب خورد اهلی ز کف حبیب امشب که حواله صبوحی به می بهشت دارد

6 نعیم هردو جهان کوثر است و آب حیات شهید عشق هم این دارد و هم آن دارد

7 بر آستان تو اهلی است سر بلند اما اگر بعرش رسد سر بر آستان دارد