1 ای گوش من گرفته تویی چشم روشنم باغم چه می بری چو تویی باغ و گلشنم

2 عمری است کز عطای تو من طبل می خورم در سایه لوای کرم طبل می زنم

3 می مالم این دو چشم که خواب است یا خیال باور نمی‌کنم عجب ای دوست کاین منم

4 آری منم ولیک برون رفته از منی چون ماه نو ز بدر تو باریک می تنم

5 در تاج خسروان به حقارت نظر کنم تا شوق روی توست مها طوق گردنم

6 با ماهیان ز بحر تو من نزل می خورم با خاکیان ز رشک تو چون آب و روغنم

7 گر چه ز بحر صنعت من آب خوردنی است چون ماهیم نبیند کس آب خوردنم

8 گر ناخن جفا بخراشد رگ مرا من خوش صدا چو چنگ ز آسیب ناخنم

9 خود پی ببرده‌ای تو که رگ دار نیستم گر می جهد رگی بنما تاش برکنم

10 گفتی چه کار داری بر نیست کار نیست گر نیست نیستم ز چه شد نیست مسکنم

11 نفخ قیامتی تو و من شخص مرده‌ام تو جان نوبهاری و من سرو و سوسنم

12 من نیم کاره گفتم باقیش تو بگو تو عقل عقل عقلی و من سخت کودنم

13 من صورتی کشیدم جان بخشی آن توست تو جان جان جانی و من قالب تنم