کو از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1813

1 کو خر من کو خر من پار بمرد آن خر من شکر خدا را که خرم برد صداع از سر من

2 گاو اگر نیز رود تا برود غم نخورم نیست ز گاو و شکمش بوی خوش عنبر من

3 گاو و خری گر برود باد ابد در دو جهان دلبر من دلبر من دلبر من دلبر من

4 حلقه به گوش است خرم گوش خر و حلقه زر حیف نگر حیف نگر وازر من وازر من

5 سر کشد و ره نرود ناز کند جو نخورد جز تل سرگین نبود خدمت او بر در من

6 گاو بر این چرخ بر این گاو دگر زیر زمین زین دو اگر من بجهم بخت بود چنبر من

7 رفتم بازار خران این سو و آن سو نگران از خر و از بنده خر سیر شد این منظر من

8 گفت کسی چون خر تو مرد خری هست بخر گفتم خاموش که خر بود به ره لنگر من