1 یاران که بوده اند ندانم کجا شدند؟ یارب، چه روز بود که از ما جدا شدند؟

2 گر نوبهار آید و پرسد ز دوستان گو، ای صبا، که آن همه گلها گیا شدند

3 ای گل، چو آمدی ز زمین گو چگونه اند؟ آن رویها که در ته گرد فنا شدند

4 آن سروران که تاج سر خلق بوده اند اکنون نظاره کن که همه خاک پا شدند

5 دنیاست خونبهای بسی خلق، وین زمان بسیار کس که بر سر این خونبها شدند

6 خورشید بوده اند که رفتند زیر خاک آن ذره ها که چون همه اندر هوا شدند

7 آنها که سیمیای جهان شان فریب داد بگذاشتند کنج و پی کیمیا شدند

8 بازیچه ایست طفل فریب این متاع دهر بی عقل مردمان که بدین مبتلا شدند

9 کس را چه شد که نقد مرادی نمی رسد مانا که خازنان فلک بینوا شدند

10 خسرو، گریز کن که وفا نیست در جهان زاهل جهان که همچو جهان بی وفا شدند