شاه نعمت‌الله ولی

یار من بی یار کی ماند از شاه نعمت‌الله ولی غزل 60

غزل 60 ام از 2701 غزلیات

خانه / شاه نعمت‌الله ولی / غزلیات شاه نعمت‌الله ولی / غزل شماره 60

اندازهٔ متن حالت شب 🌙

1 یار من بی یار کی ماند مرا خسته و بیمار کی ماند مرا

2 گر چه بیمارم ولی دارم امید کو چنین بیمار کی ماند مرا

3 شادمانم گرچه غمها می خورم غمخورم غمخوار کی ماند مرا

4 من چنین مخمور و او مست و خراب بر در خمّار کی ماند مرا

5 کار بیکاریست کار عاشقان عشق او بیکار کی ماند مرا

6 سر پر از سودا و هم کیسه تهی بر سر بازار کی ماند مرا

7 گر نباشد صدق من صدیق وار سیدم در غار کی ماند مرا

شاه نعمت‌الله ولی

شعر شعر کهن غزل شاه نعمت‌الله ولی

عکس نوشته

کامنت

شعر های دیگر از شاه نعمت‌الله ولی

1 همه عالم تو را و او ما را طلب او کن و بجو ما را

2 سر زلفش به دست ما افتاد می نمایند مو به مو ما را

1 تا ز نور روی او گشته منور آفتاب نور چشم عالمست و خوب و درخور آفتاب

2 وصف او گوید به جان شاه ، فلک در نیمروز مدح او خواند روان در ملک خاور آفتاب

1 می زخم عشق می نوشیم ما خلعتی از عشق می پوشیم ما

2 در طریق عاشقی چون عاشقان مدتی شد تا که می کوشیم ما

شاعر شعر یار من بی یار کی ماند مرا شاه نعمت‌الله ولی می باشد.

این شعر در قرن 8 سروده شده است.

قالب شعر یار من بی یار کی ماند مرا غزل است

این شعر در دسته‌بندی شعر فارسی, شعر کوتاه, عاشقانه, غمگین, می‌نوشی قرار دارد و مضمون اصلی آن شعر فارسی, شعر کوتاه, عاشقانه, غمگین, می‌نوشی است.

شعربعدی

2701 / 60

شعرقبلی