سرو من تا چو مه از خانه زین از اهلی شیرازی غزل 745

1 سرو من تا چو مه از خانه زین گشت بلند آفتابی دگر از روی زمین گشت بلند

2 برحذر باش دلازان بت خونخواره که باز رنگش افروخت می و چین جبین گشت بلند

3 عاشق آنست که پروا نکند بد نامی در جهان نام زلیخا بهمین گشت بلند

4 منم آن صید که تا چشم فکندم به بتان هر طرف دست و کمانی ز کمین گشت بلند

5 اهلی از دار فنا سرنکشی چون منصور که مقام همه در عشق ازین گشت بلند

6 مستان محبت می عشق تو نهفتند بدمست تنگ حوصله چون شیشه عیان کرد

7 سر دهنت کس بیقین راه نبردست اهلی بگمان هم سخنی چند بیان کرد