سرو من بنمای قد و خجلت از اهلی شیرازی غزل 1253

1 سرو من بنمای قد و خجلت شمشاد ده برفشان دستی برقص و عالمی بر باد ده

2 تو نه آن مرغی که صید کس شوی از مامرم دام صحبت شو زمانی بازی صیاد ده

3 ما چنین لب تشنه و تو جرعه میریزی بخاک اینکه میریزی بدست عاشق ناشاد ده

4 ای حریف بزم شیرین یاد خسرو تابکی گر توانی یادش از جان کندن فرهاد ده

5 ایکه می با یار مینوشی بشکر این مراد زینهار از اهلی بیچاره او را یاد ده

6 برو ای صورت چین و زخدا شرم بدار حسن خود جلوه بر آن حسن خداداده مده

7 اهلی از سنگ ملامت اگر هست حذر دل دیوانه بخوبان پریزاده مده