نان از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 610

1 نان پاره ز من بستان جان پاره نخواهد شد آواره عشق ما آواره نخواهد شد

2 آن را که منم خرقه عریان نشود هرگز وان را که منم چاره بیچاره نخواهد شد

3 آن را که منم منصب معزول کجا گردد آن خاره که شد گوهر او خاره نخواهد شد

4 آن قبله مشتاقان ویران نشود هرگز وان مصحف خاموشان سی پاره نخواهد شد

5 از اشک شود ساقی این دیده من لیکن بی نرگس مخمورش خماره نخواهد شد

6 بیمار شود عاشق اما بنمی میرد ماه ار چه که لاغر شد استاره نخواهد شد

7 خاموش کن و چندین غمخواره مشو آخر آن نفس که شد عاشق اماره نخواهد شد