مشک تر بر مه پراگندی از امیرخسرو دهلوی غزل 1158

1 مشک تر بر مه پراگندی و شب می‌خوانیش برگ گل را پرشکر کردی و لب می‌خوانیش

2 آفتاب نیمروزی و به خدمت کردنت می‌رسد خورشید، اگر در نیم‌شب می‌خوانیش

3 هست بر خورشید پیشت نام خورشیدی خطا تو بدین نام از پی حسن ادب می‌خوانیش

4 نسخه‌‌ای کز خط تست اندر دل سوزان من سحر آتش‌بند یا تعویذ تب می‌خوانیش

5 لب رطب سازی و آنگه خسته از دندان کنی خسته از دندان من کن، گر رطب می‌خوانیش

6 ماه من زلف ذَنَب‌وَش را چه می‌گیری به دست؟ ماه کی گیرد ذنب را چون ذنب می‌خوانیش

7 ناله عشاق را شور و شغب، گفتی ز چیست؟ نفخ صور است این که تو شور و شغب می‌خوانیش

8 با رقیبت نیست کار و خوانیش می‌دانم این تا مرا سوزی ز حسرت بی‌سبب می‌خوانیش

9 سجده کردن پیش طاق ابرویت از دوستی فرض شد بر خسرو، ار تو مستحب می‌خوانیش