کاروان ختنی مشک ختا از خواجوی کرمانی غزل 269

1 کاروان ختنی مشک ختا می‌آرد یا صبا نکهت آن زلف دوتا می‌آرد

2 لاله دل در دم جان‌بخش سحر می‌بندد غنچه جان پیشکش باد صبا می‌آرد

3 مرغ را گل به اشارت چه سخن می‌گوید باز هدهد چه بشارت ز سبا می‌آرد

4 می‌رسد قاصدی از راه و چنان می‌شنوم که ز سلطان خبری سوی گدا می‌آرد

5 ای عزیزان چه بشیرست که از جانب مصر مژده یوسف گمگشتهٔ ما می‌آرد

6 ظاهر آنست که مرغ دل مشتاقان را دانهٔ خال تو در دام بلا می‌آرد

7 می‌گشاید مگر از نافهٔ زلفت کارش ورنه باد این دم مشکین ز کجا می‌آرد

8 هندوی پر دل شوریده که داری ز قفا ای بسا دل که کشانت ز قفا می‌آرد

9 خواجو از قول مغنی نشکیبد ز آن روی هر زمان پرده‌سرا را به سرا می‌آرد