ای مشک خطا خط سیاهت از عطار نیشابوری غزل 143

1 ای مشک خطا خط سیاهت خورشید درم خرید ماهت

2 هرگز به خطا خطی نیفتاد سر سبزتر از خط سیاهت

3 در عالم حسن پادشاهی جان همه عاشقان سپاهت

4 چون بنده شدند پادشاهانت می‌نتوان خواند پادشاهت

5 گردان گردان سپهر سرکش جویان جویان ز دیر گاهت

6 بر خاک از آن فتاد خورشید تا ذره بود ز خاک راهت

7 چون چین قبا به هم درافتند عشاق چو کژ نهی کلاهت

8 در عشق تو زهد چون توان کرد چون کس نرسد به یک گناهت

9 بس آه که عاشقانت کردند دل نرم نشد ز هیچ آهت

10 هرگز نرسد ور آن همه آه درهم بندی به بارگاهت

11 آن دم که ز پرده رخ نمایی صد فتنه نشسته در پناهت

12 وانگه که ز لب شکر گشایی صد خوزستان زکات خواهت

13 گر تو شکری دهی به عطار این صدقه فتد به جایگاهت