جور تو گر عنان بجنباند از اثیر اخسیکتی غزل 88

1 طفل نه ای چند از این، دایه نا مهربان گاه قماط بهار گه کفن مهرگان

2 مایه ی بوئی نماند زلف شب انس را زانکه فرو شست از آن سیل سحر مشکبان

1 بزمی است ز لطف خلد پیکر حورانش بکف در آب کوثر

2 آبی که خوی خجالت او سر بر زند از جبین آذر

1 هر آن کسوت که بر بالای نعمان الزمان زیبد بر دامن، ز دل باید ره جیب از روان زیبد

2 قبای روزگارش پروزی در آستین شاید ردای آفتابش ریشه ی در طیلسان زیبد