1 مطربِ عشق عجب ساز و نوایی دارد نقشِ هر نغمه که زد راه به جایی دارد

2 عالَم از نالهٔ عُشّاق مبادا خالی که خوش آهنگ و فرح بخش هوایی دارد

3 پیر دُردی کِش ما گر چه ندارد زر و زور خوش عطابخش و خطاپوش خدایی دارد

4 محترم دار دلم کاین مگسِ قندپَرست تا هواخواهِ تو شد فَرِّ هُمایی دارد

5 از عدالت نَبُوَد دور گَرَش پُرسد حال پادشاهی که به همسایه گدایی دارد

6 اشکِ خونین بنمودم به طبیبان گفتند دردِ عشق است و جگرسوز دوایی دارد

7 ستم از غمزه میاموز که در مذهبِ عشق هر عمل اجری و هر کرده جزایی دارد

8 نغز گفت آن بتِ ترسابچهٔ باده پرست شادیِ رویِ کسی خور که صفایی دارد

9 خسروا حافظ درگاه نشین فاتحه خواند و از زبان تو تمنای دعایی دارد