1 به چشم تر دمی کاندر دل بریانش می‌دارم وی اندر خواب و من نزدیک خود مهمانش می‌دارم

2 خیال زلف او را رنجه می‌سازم، بیا، ای جان که بیرون آید، آنگه چشم بر جولانش می‌دارم

3 رخ او بینم و با خویشتن گویم، نمی‌بینم عجایب غیرتی کز خویشتن پنهانش می‌دارم

4 اگر میرم، فسوسی نیست بر جانم، جز این حسرت که جان بویش گرفت از بس که اندر جانش می‌دارم

5 هنوز از غارت سیمین برآن آخر نمی‌گردد دل خسرو که، چندین سال شد، ویرانش می‌دارم