گه طعمه‌ مور، اژدهایی از اثیر اخسیکتی رباعی 59

1 آنچه بر من ز دل و دلدار است چون دهم شرح که بس بسیار است

2 گر، تن است، از در او محروم است ور دل است، از بر من آوار است

1 طفل نه ای چند از این، دایه نا مهربان گاه قماط بهار گه کفن مهرگان

2 مایه ی بوئی نماند زلف شب انس را زانکه فرو شست از آن سیل سحر مشکبان