رحمتی کن پرده از عسجدی مروزی اشعار باقیمانده 4

1 هرگاه که آن پهن سرون می گذرد در یک دم ازین چرخ نگون می گذرد

2 طبعم ره فکر بین که چون برد بسر او از سر وعده بین که چون می گذرد

1 عسکری شکر بود تو گو بیا می شکرم ای نموده ترش روی ار جا بد این شوخی ترا

2 از که آمختی نهادن شعرهائی شوخ چم گر برستی شاعران هرگز نبودی آشنا

1 اگر چه دیده افعی بخاصیت بجهد بدانگهی که زمرد بدو بری بفراز

2 من این ندیدم، دیدم که خواجه دست بداشت برابر دل من بترکید چشم نیاز